.:: تـا تلآقــیــ دو نــگـاهــ ::.

من یک من هستم

نه یک منِ سالم ...

یک منِ ویران شده ، ولی هنوز هم سرپا!

به اصطلاح یک من هستم ، یک منِ کلنگی !!

بــ ــ ـی تـــ ــ ــو " هر لحظه مرا بیم فرو ریختن است " ...

در میان این ویرانگی ، سر درگمی مبــــ ـــ ـــهـ ـمـ ـی دارم ...

اینکه من کجا هستم ؟

من کجای روز مرگی های تو هستم ؟

کجای زنـــ ــدگـــــ ـی اَت هستم ؟

کجای حس مبهمِ توام ؟

با یک ستون سرپاهستم ...

مرزسقوط یا اوج ...

بلاتکلیفی محض است ...

نه دل داری که ...

نه دل داری که ...

باید یک اتفاق بیفتد ...

بیاید و دست مرا بگیرد

یا به اوج ببرد مرا و یا ...

.

دست مرا بگیرو جانم را  ...

...

بعدا با کمی بغض نوشت :

کاش آدما ذهن همدیگه رو میخوندند ...

اینجوری لازم نبود برای حرف کمتر از نیم ثانیه ای ، نصف عمرشونو فکرکنند برای مقدمه چینی ...

آخرش هم خراب کنند کل زندگی شونو ... !